اکبر مهدیه در گفت‌وگو با خبرنگار فرهنگی درباره اینکه چرا صنایع دستی و فرش دستباف جایگاه خود را در خانه‌های ایرانیان از دست داده است؛ اظهار داشت: قالی ایرانی بهترین نمونه ذوق و هنر ایرانی است و اگر بخواهیم قبل و بعد از انقلاب آن را بگوییم متفاوت از هم است. قبل از انقلاب همه سفارتخانه‌ها تبلیغات فرش می‌کردند و مردم دنیا از فرش ما استقبال می‌کردند.
طراح و نقشه پرداز قالی دستباف ایرانی افزود: یکی از دلایل مهمی که قالی ایرانی جایگاه خود را از دست داده، این است که از نظر طرح و رنگ نگاه به سلیقه مشتری نداشتیم. به همین دلیل بقیه کشورها مانند هند، نپال، پاکستان و ترکیه و حتی افغانستان به دلیل روابط عمومی که بازرگانان و مشاوران هنری‌شان داشتند توانستند بازار را از ما بگیرند.
قالی صنعت نیست، هنر است
مهدیه همچنین درباره اینکه فرش را هنر می‌دانید یا صنعت و این که خانه فرش، وزارت صنعت است یا میراث فرهنگی؟ گفت: قالی ایرانی صنایع‌دستی است. قالی، صنعت نیست اما قالی صنعتی ما هم باید بوی هنر دهد.
وی با بیان اینکه در هر کجا و موزه‌ای از دنیا، قالی‌های هنری ما به نمایش گذاشته شده است، گفت: اگر قالی ۴۰۰ سال پیش ما در موزه‌ای چون برلین به نمایش گذاشته می‌شود، قالی هنری است.
مهدیه تصریح کرد: فرش را با قالی متمایز می‌دانم، قالی یعنی هنر. آنجایی کار ما را خراب می‌کند که یک سری مسائل رایانه‌ای پیش می‌آید و دانشجو در دانشگاه رشته فرش می‌خواند، اما جذب کارخانه فرش صنعتی می‌شود و این باعث تاسف است.
متولی فرش ایرانی، عشق است
طراح و نقشه پرداز فرش ایرانی درباره عامل وفاق و پیشرفت بودن هنر گفت: آنچه ما را در دنیا به شناخت رسانیده به قول انگلیسی ها این است که «ایرانی‌ها مردمی هستند که روی قالی راه می‌روند و شعر می‌گویند» در موسیقی و اقتصاد صنایع دستی و تمام رشته‌های هنری فکر وجود دارد، اما حمایتی نیست.
وی گفت: فرش و قالی ایرانی باید معرفی و تقویت شود، تبلیغات از همه چیز مهمتر است که آن هم به فراموشی سپرده شده است. متولی فرش ایرانی، عشق است و کسانی که متولی فرش و قالی ایرانی می‌شوند این کاره نیستند.
